Το σχόλιο ενός «φανταστικού αναρχικού» στην δήλωση του Νίκου Ρωμανού

Μετά από 31 μέρες σκληρού και ανυποχώρητου αγώνα,

Υποχώρησες φίλε, υποχώρησες! Υποχώρησες σε μια πολιτική μανούβρα των εχθρών μας, σε μια υποκριτική στάση με νομικά τερτίπια που θα πάρουν πίσω με πρώτη ευκαιρία. Αν πιστεύεις έστω και στην παραμικρή αξιοπιστία αυτού του καταπιεστικού και σαπισμένου κράτους είναι πολύ γελασμένος και βεβαίως, καθόλου αναρχικός. Ο αναρχικός δεν πιστεύει το εξουσιαστικό κράτος. Συνεργάστηκες φίλε με το κράτος. Τους είπες "βάλτε μου το βραχιολάκι και εγώ θα σταματήσω την απεργία"! Ο αναρχικός δεν κάνει συμφωνίες με το κράτος και μάλιστα τέτοιου είδους. Τελικά για σκέψου, ποιος κατάφερε ποιόν; 

σταματάω την απεργία πείνας, έχοντας σημειώσει μια σημαντική νίκη.

Ανύπαρκτη νίκη σημείωσες; Ποιόν νίκησες σταματώντας; Πέτυχε ο εκβιασμός που ξεκίνησες από την αρχή; Νίκη λες εσύ την υποκρισία του κράτους που ότι έκανε το έκανε για να μην στραφεί ο κόσμος εναντίον του, που σύρθηκε σε μια «νομική τροπολογία» για να ρίξει στάχτη στα μάτια; Τι άλλαξε νομίζεις και μιλάς για νίκη;

 Η τροπολογία που ψηφίστηκε στη Βουλή, με μοναδικό αποδέκτη εμένα, είχε μεγάλες διαφορές από τις αρχικές εξαγγελίες του υπουργού Δικαιοσύνης, κάνοντας εν τέλει αποδεκτή την απαίτησή μου, ακόμα και αν αυτό συνεπάγεται το να «φοράω βραχιολάκι».  

Τι μας λες; Όλη η επαναστατικότητα και η νίκη σου περιορίζονται λοιπόν στην διαφορά των αρχικών με τις μετά εξαγγελίες του υπουργού Δικαιοσύνης; (μου αρέσει πως τον αποκαλείς έτσι και δεν λες του εκπρόσωπου της καταπίεσης του κράτους με την εφεύρεση των νόμων). Ποια «απαίτηση» σου δέχτηκαν; Να φορά το προσβλητικό βραχιολάκι; Την αλυσίδα με την μπάλα στο πόδι, όπως οι σκλάβοι του 17^ου αιώνα; Θα νοιώθεις νικητής κάθε φορά που θα ακούς το «μπιπ» που θα στέλνει το ηλεκτρονικό μαραφέτι στην ασφάλεια για να ξέρουν και κάθε πότε κατουράς; Στην λεκάνη της τουαλέτας έριξες φίλε την αναρχία μας, τα πιστεύω μας.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι αυτή η νίκη ήταν αποτέλεσμα της πολιτικής πίεσης που ασκήσαμε:

Ο αναρχικός φίλε, δεν «ασκεί πολιτικές πιέσεις», αλλά πολεμάει και συντρίβει το κράτος και κάθε άλλη εξουσιαστική μορφή επιβολής ανθρώπου σε άνθρωπο. Αν θέλεις να ασκήσεις πολιτική πίεση, να πας να γίνεις βουλευτής και υπουργός στις κυβερνήσεις τους.

 για αυτό και ο κόσμος του αγώνα και η μαχητική αναρχία είναι αδιαμφισβήτητα ηθικά,πολιτικά και πρακτικά, οι μεγάλοι νικητές. 

Ποια «μαχητική αναρχία» μας τσαμπουνάς; Αυτή που είναι δεμένη από το ποδάρι όπως τα ζώα; Για ποια «ηθική» μιλάς; Των καπιταλιστών και των εξουσιαστικών κοινωνικών ομάδων που βασίζονται στην κυριαρχία και την καταπίεση ; Και για ποια «πολιτική» μιλάς; Η αναρχία δεν είναι «πολιτική» φίλε, αλλά τρόπος ζωής, τρόπος ύπαρξης.

Ο πολύμορφος επαναστατικός αγώνας

Μπα!  Δεν ξέραμε πως ο επαναστατικός αγώνας παίρνει και την μορφή της «συμμόρφωσης» και της «ομαλής επανένταξης στην κοινωνία», του δεσίματος από το πόδι και της εκπαίδευσης στα εργαστήρια παραγωγής εργατικών ρομπότ χωρίς σκέψη και βούληση. Σου αφήνουν το λουρί όπως στα σκυλιά και εσύ νομίζεις πως κατάκτησες την ελευθερία και μάλιστα μετά από «επαναστατικό αγώνα» .. κακομοίρη μου!

και εμείς ως πολιτικοί κρατούμενοι,

Ο αναρχικός φίλε, δεν γίνεται ποτέ «πολιτικός κρατούμενος», γιατί δεν εφαρμόζει καμία πολιτική και δεν συμμετέχει στην λειτουργία της «πολιτείας» τους. Και δεν είναι «κρατούμενος» γιατί η ψυχή του είναι ελεύθερη όπως και το πνεύμα του, παρόλο που μπορεί το σύστημα να φυλακίσει το σώμα. Η ελευθερία είναι μέσα μας ή δεν είναι καθόλου.

βγαίνουμε πιο δυνατοί από αυτήν τη μάχη.

Σιγά την μάχη που έδωσες! Η μάχη να πεθάνεις για τις ιδέες μας είναι πολύ πιο σημαντική και χρήσιμη. Το να πεθάνεις για να δημιουργήσεις «κρίση» είναι μια ανεύθυνη και προσχηματική πράξη. Η επανάσταση μας θέλει ζωντανούς και όχι πεθαμένους από τα 21μας. Εκτός και αν δεν σκόπευες να το πας μέχρι το τέλος, κάνοντας μπλόφα. Νομίζεις πως με μπλόφες θα νικήσουμε; Με μπλόφες να κάνουμε την επανάσταση; Πόσο γελασμένος είσαι !

 Υψώνω τη γροθιά μου στέλνοντας τους πιο θερμούς χαιρετισμούς και την απεριόριστη αγάπη μου σε όλους εκείνους τους συντρόφους που στάθηκαν δίπλα μου ΜΕ ΟΛΑ ΤΑ ΜΕΣΑ!

Εσύ δεν μπορείς να σηκώσεις καμιά γροθιά, γιατί έβαλες σε κίνδυνο την ζωή σου που είναι χρήσιμη για τον αγώνα μας. Η ζωή του επαναστάτη αναρχικού δεν είναι ιδιοκτησία του. Προσφέρει την ζωή του στην κοινωνία για τους αγώνες που πρέπει να κάνει για την ελευθερία και την αναρχία. Και ποιόν χαιρετάς θερμά; Όλους εκείνους που προτίμησαν την επαναστατική ζωή και δράση, από την ξάπλα σε ένα κρεβάτι; Εκείνους που συνέχισαν να πολεμάνε για μια καλύτερη αναρχική κοινωνία, στους δρόμους, στις πλατείες, μέσα στις μάζες;

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ -  ΖΗΤΩ Η ΑΝΑΡΧΙΑ

ΥΓ1: Θα ακολουθήσει αναλυτικό κείμενο τις επόμενες μέρες

Α.. ωραία. Θα περιμένουμε και άλλες πολιτικές δηλώσεις; Για να μαζέψεις τα ΜΜΕ γύρω σου και να γίνει διάσημος για άλλη μια φορά, με τον νόμο του Γουόρχωλ; Θα μας αναλύσεις το βαθύ περιεχόμενο του αγώνα σου; Θα το ξετινάξουμε όπως τις δηλώσεις σου αυτές. Και θα είναι πολύ εύκολο, γιατί θα βρίσκονται τόσο μακριά από την πραγματική αναρχία!

ΥΓ2: Θέλω να ευχαριστήσω επίσης όλους τους γιατρούς του νοσοκομείου που αρνήθηκαν να υποκύψουν στις εισαγγελικές πιέσεις για αναγκαστική σίτιση και με στήριξαν όσο μπορούσαν. 

Άλλη μια απόδειξη πως στην «χάρη» όλων στήριζες τον ανύπαρκτο αγώνα σου. Γιατί ευχαριστείς τους γιατρούς; Δεν ήταν υποχρέωση τους να μην υποκύψουν και να σε στηρίξουν; Μήπως θέλεις να τους στείλεις και γλυκά για να τους ευχαριστήσεις, για το αυτονόητο;

Φίλε, έκανες την παράσταση σου και μάζεψες κόσμο στην πλατεία, όπως ο ζογκλέρ που πετάει τις μπάλες ή ο άλλος που βγάζει φωτιές από το στόμα. Από αυτή την παράσταση, ούτε νίκη βγήκε, ούτε τσίμπημα δεν κατάλαβε το σύστημα και η εξουσία. Μόνο οίκτο και συμπόνια δημιούργησες στον κόσμο, μόνο αστικά συναισθήματα συμπάθειας και συγκίνησης δημιούργησες και όχι οργή και θυμό, ούτε επιθετικότητα κατά του συστήματος, ούτε επαναστατική ευφορία. Σε λυπηθήκανε και σε άφησαν να ζήσεις. Όλοι μιλούσαν για το «εικοσάχρονο παιδί» που κάνει τρέλες και βάλθηκε να διακινδυνέψει την ζωή του. Όλοι κοιτούσαν την πάρτη τους και πάσχισαν να σε γλυτώσουν για να μην αμαυρωθεί η εικόνα τους ως δήθεν «κράτος πρόνοιας και αγάπης προς του πολίτες». Σε χρησιμοποίησαν αφελή, μικρέ και ανόητε! Σε έκαναν εργαλείο τους για να διατρανώνουν σήμερα πως δήθεν σε άκουσαν και σε γλύτωσαν, επιδεικνύοντας ένα υποκριτικό ενδιαφέρον για την ζωή σου. Καρφάκι δεν του κάηκε. Μόνο την πάρτη τους προστάτεψαν.

Την άλλη φορά λοιπόν που θέλεις να πολεμήσεις το σύστημα, κοίτα να βάλεις την ζωή σου στον σκοπό της αναρχίας και της επανάστασης και να μην κάνεις παιδιάστικα τσαλιμάκια που δήθεν τρίζουν τα θεμέλια του συστήματος.

Την άλλη φορά που θέλεις να κάνεις επανάσταση, να την κάνεις με το παράδειγμά σου και όχι με βρισιές και χαρακτηρισμούς του αντίπαλου. Όχι με παράπονο γιατί μας κυνηγάει και μας φυλακίζει. Πόλεμο έχουμε. Εχθροί μας είναι. Τι θες; Να διαμαρτυρηθούμε για να μας φέρονται καλύτερα; Να ασκούμε «πολιτικές πιέσεις» για να μας αφήνουν να τους καταστρέψουμε; Δεν βλέπεις την αντίφαση; Ζητάς από τον εχθρό να σου φερθεί καλύτερα και περιμένεις και βασίζεσαι και θεωρείς νίκη την μανούβρα που κάνει για να μαζέψει ψηφαλάκια;

Την άλλη φορά λοιπόν που θέλεις να κάνεις μια επαναστατική πράξη, να δείξεις με το παράδειγμα σου, πώς αυτό το σύστημα έχει στηθεί για να παράγει «τούβλα στον τοίχο» και όχι ανθρώπους με ελευθερία και αυτοδιάθεση.

Φάε λοιπόν τώρα το φαγάκι σου και σκέψου αυτά που σου έγραψα, μήπως και γίνεις πραγματικός αναρχικός όταν μεγαλώσεις και ωριμάσει μέσα σου η αναρχική επαναστατική ορμή και συνείδηση.

Ένας φανταστικός αναρχικός.